درمان سنگ کلیه
در این مطلب در رابطه با درمان سنگ کلیه اطلاعاتی در اختیارتان قرار می دهیم.
سنگ کلیه چیست؟
سنگ کلیه به توده هایی سفت و سخت و رسوباتی گفته می شود که ظاهری شبیه سنگ ها، تکه استخوان و همچنین برخی رسوبات زمین شناسی دارند. ابعاد این سنگ ها از یک دانه ریگ شروع شده و تا ابعادی که حتی تصورش را هم نمی توان کرد مثلاً به اندازه مشت انسان! وجود دارد.
این سنگ ها ترکیباتی متشکل از انواع املاح و مواد معدنی هستند. سنگ های کلیه به دلیل بالا رفتن غلظت و مقدار این املاح و البته نمک در ادرار تشکیل می شوند. برخی تصور می کنند این سنگ ها را فقط باید در کلیه ها مشاهده کرد در حالیکه نه تنها خودِ کلیه بلکه مجاری ادراری تا مثانه را می توان مکانی برای یافتن انواع سنگ کلیه دانست زیرا با کنده شدن و حرکت برای دفع، ممکن است در این مسیر به دام بیفتند.
هر چه ابعاد بزرگتر باشد درمان سنگ کلیه نیز سخت تر خواهد شد زیرا نمی توان با درمان های ابتدایی سبب دفع آن شد. همچنین ابعاد این سنگ ها می تواند دلیلی در ماندن درون کلیه یا حرکت آنها به سمت حالب و یا مثانه نیز باشد.
درمان سنگ کلیه می تواند از تغییر در نوع تغذیه شروع و تا ورزش کردن، مصرف دارو و نهایتاً جراحی سنگ کلیه متغیر باشد.
عوارض سنگ کلیه
معمولاً سنگ های بزرگ در کلیه می مانند و با هیچ علائمی همراه نیستند، هر چند میتوانند به کلیه آسیب وارد می کنند. سنگهای کوچک همراه با ادرار از طریق حالب به راحتی دفع می شوند.
باید گفت سنگهای بین این دو اندازه که قابلیت ورود به حالب را دارند ولیکن به اندازه کافی کوچک نیستند تا از حالب به راحتی عبور کنند، موجب بروز درد شدید می شوند. معمولاً این سنگ ها با گذشت چند روز دفع می شوند. در صورتی که حرکت سنگ متوقف شود و منجر به انسداد ادراری گردد، جهت پیشگیری از آسیب بیشتر کلیه می بایست خارج شود.
توصیه می شود حین ادرار کردن از گاز یا کاغذ صافی استفاده نمایید تا متوجه دفع سنگ شوید؛ یا اینکه می توانید درون یک ظرف شیشه ای ادرار کنید و وجود سنگ را بررسی نموده و در صورت وجود آن را جدا کرده و به منظور مشخص شدن ترکیب سنگ آن را نزد پزشکتان ببرید.
درمان سنگ کلیه
از جمله روش های تشخیص سنگ کلیه عبارتند از: عکس شکم، آزمایش کامل ادرار و کشت ادرار، سی تی اسکن، سونوگرافی کلیه و اُروگرافی وریدی (شیوه ای جهت بررسی کلیه ها و مجاری ادرار با تزریق یک داروی قابل شناسایی به وسیله اشعه ایکس به درون جریان خون).
در صورت وجود سنگ منفرد کوچک بدون عارضه عفونت و انسداد امکان دارد فرد به درمان خاصی نیاز نداشته باشد.
شایان ذکر است سنگهای بزرگتری که خودبخود دفع نمی شوند و همچنین منجر به ایجاد عوارض، درد شدید و عفونت می شوند، لازم است خارج شوند. روشهای درمانی متعددی در این زمینه وجود دارد که عبارتند از: خارج کردن سنگ با استفاده از آندوسکوپ، حل کردن سنگ به طریق شیمیایی، سنگ شکنی با کمک امواج ماوراء صورت از خارج بدن [ESWL] ، در آوردن سنگ از طریق پوست و به ندرت جراحی باز.
در صورتی که سنگ های کلیه به علت بالا بودن میزان کلسیم بدن ایجاد شده باشند، امکان دارد بیمار به برداشت جراحی بافت پاراتیرویید غیرطبیعی نیاز پیدا کند.
بدون دیدگاه